22 lipca sprzątałyśmy Drawę. My, jako praktykantki, miałyśmy możliwość pomóc pracownikom Drawieńskiego Parku Narodowego i bez zastanowienia z niej skorzystałyśmy. Powody były proste – dominowała w nas chęć wyruszenia w niezwykłą podróż po nieokiełznanych wodach rzeki, jak również to, aby przysłużyć się naturze, w której będziemy przebywać przez najbliższe 3 tygodnie.

Już od początku musiałyśmy zmierzyć się z przeszkodą – jednym wiosłem na nas obie.  Mimo wszystko nie uznałyśmy tego za kłopot, ponieważ zdecydowałyśmy się nim wymieniać, a dodatkowo pracownicy zapewnili, że od następnego przystanku żadna nie będzie miała możliwości się „obijać” :).

Zaczynając spływ dowiedziałyśmy się, że najważniejszą kwestią jest zachowanie bezpieczeństwa i spokoju na wodzie, czytanie tabliczek kilometrażowych oraz znaków ostrzegawczych występujących wzdłuż rzeki. Przez pierwszy kilometr panikowałyśmy przed każdą wystającą z wody gałązką, czy kamieniem. Myślałyśmy tylko o tym, żeby przetrwać, więc nasz worek na śmieci wyglądał żałośnie pusto. L Jednak po pewnym czasie udało nam się zgrać z nurtem i odnaleźć wspólne tempo, co ułatwiło nam zrealizowanie naszego głównego zadania, czyli sprzątania rzeki.

Wśród naszych „łupów” znalazły się różne przedmioty, od pustych (lub pełnych) butelek i puszek, aż po buty oraz reklamówki z ubraniami. Naszym zdaniem, śmieci było stosunkowo niewiele, biorąc pod uwagę duży ruch turystyczny na rzece. W spokojniejszych odcinkach rzeki mogłyśmy zaobserwować świtezianki modre o przepięknych, ciemno-niebiesko połyskujących barwach. Te cuda przyrody umilały nam czas trzepotem swoich małych skrzydełek.

Pilnie wypatrywałyśmy również kolorowo ubarwionego zimorodka, którego słyszałyśmy z oddali, jednak nie udało nam się go dostrzec.

 Tak naprawdę dla nas była to przygoda, w której połączyłyśmy przyjemną wyprawę z jej pożytecznymi skutkami. 

Wiola Kutner i Aleksandra Łojek

(wolontariuszki, studentki z Łodzi)

Zdjęcia: Marcin Bielatko.